Купить где Благодарный Героин белый

Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.

Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.

Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.

Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.

Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.

І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!

Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.

Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.

Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.

У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.

На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!

Э, парни! Присядьте, закурил залежался, ну или не закурил, да, это уже не важно. Зацените историю, которую я сегодня с вами поделюсь. Короче, сегодня весь день я кутила, как обычно, расслаблялся, но в этот раз все вышло не по плану.

Ладно, начну сначала. С утра я уже чувствовал, что какое-то дерьмо свистит в моей голове. Решил залиться кодеином, чтобы отогнать эту хмурь, кто-то так называет героин. Ну, знаете, закидаться колесами, чтобы ничего серьезного не видеть. В итоге, закинулся нормально и решил сходить в свой любимый магазин закладок, где все продается веселее обычного.

И тут я хватаю одну закладку, смотрю на нее и понимаю, что это не обычный пакет с наркотиками. Нет, это была заявка на участие в конкурсе красоты города! Не успел я прийти в себя, как меня поймали на приход, ибо такие приколы я только на кодеине вижу.

Тут начался мой кутеж. Я сказал своим друзьям, что мне прислали приглашение на конкурс красоты. Они, конечно, начали меня закидывать взглядами и смеяться. И вот тут я решил, что надо все-таки попробовать, вдруг мне повезет. Я же не такой уж и урод, я точно есть кто-то, в крайнем случае, закину его этими колесами.

Ну что, думаю, подружусь с этой закладкой, дать мне удачу, да и вдохновение нужно какое-то для крутого выхода на подиум. Решил ее раскумарить, сделать все как надо. И, блин, всунул ее в нюшку. Через пару минут началось: я начал видеть четко, но одновременно все мои мысли и чувства стали расплываться и сливаться. Вот такая хмурь, друзья.

Но я все-таки не сдавался и начал готовиться к конкурсу. Купил себе новый костюм, который выглядел как рекламка 80-х годов. Там были широкие штаны, яркая рубашка в горошек и полосатые носки. Ну, и, конечно же, не забыл про свои закладки. Они уже стали частью моей сущности.

Наступил день "Х". Я уже сидел на стуле в зале с остальными участниками, и с каждой минутой мое нервное состояние только ухудшалось. Ведущая начала оглашать имена победителей, и вот, настал момент, когда она объявила мое имя. Я поднялся, будто закинутый на колесах, и пошел на подиум.

Прогуливаясь по нему, я старался не клинить, хотя все вокруг меня плавало и двигалось в разные стороны. В итоге, я стоял на переднем плане, улыбаясь и размахивая руками, в то время как в зале сотни людей аплодировали мне. И когда меня признали победителем, я чувствовал, что поймал настоящий приход.

Хотя моя победа была не очень объективной, так как все соревновались в индивидуальном стиле, и никакие критерии не были предъявлены. Но это уже мелочи. Я победил, и это самое главное. После церемонии мне поздравили, но никто не заметил, что я все время почесывал нос и улыбался в сторону дальнего угла зала, где лежали мои закладки.

В общем, друзья, моя история показывает, что даже сидя на кодеине и клинить в голове, можно добиться успеха. Главное верить в себя и не забывать о своих закладках. А теперь я пойду, выпью кофе и закинусь снова, ведь завтра у меня турнир по пауэрлифтингу. Пока, парни!